Aboriginal art

Op mijn zoektocht naar mijn reflectie met andere culturen, mocht ik afgelopen week de tentoonstelling Australië in het Museum voor Volkenkunde in Leiden nog eens bezoeken. Wat mij weer opviel was de hoge kwaliteit van het abstract weergeven van mens en dier. De aboriginal voorwerpen vertonen een duidelijke overeenkomst, de streepjes motieven, maar bij nadere beschouwing ook weer een prachtig voorbeeld van diversiteit in compositie.
De op boombast geschilderde tekeningen vertellen ons over hun relatie tot de natuur. Niet die van een overheerser, maar die van een mens die in evenwicht is met land, vegetatie en dieren. Hun droomwereld die betekenis geeft aan het menselijke bestaan zet aan tot een ander natuurbewustzijn.
Het is te vergelijken met een pad dat logiserwijze uitgesleten is op een bepaalde route, niet per se vooraf bepaald, maar spontaan ontstaan.
Ook als kunstenaar kun je hier wat van leren. Op welke wijze kun je een kunstwerk creëren wat nauw verbonden is met jouw wezen.
Vaak is het met de kunst van het aquarelleren zo dat je het pigment opgelost in water, ook een kans geeft zich te hechten op het papier. Sterker nog, je kunt het beïnvloeden, maar het mooiste resultaat is wanneer je het natuurlijk laat drogen, er ontstaan niet egale vlakken die op zichzelf binnen het geheel het schilderij dynamisch maken. Een vlekkerig oppervlak wat steeds weer die diepte weergeeft bij lichtveranderingen. Dan worden vlekken delen van een betekenis, de vorm die alles bij elkaar houdt, het totaal wat een verhaal verteld.
Die vertelling in kleur en vorm is het verhaal van de beeldende kunstenaar en laat zich lezen door degene die intuïtief kijkt.
Beleven is niet op de eerste plaats denken, maar jezelf openstellen voor een nieuwe ervaring.
Als beschouwer beleef je dan een stukje ervaring van de maker. Wat verder volgt is de interpretatie.
Het is soms als het proeven van wijnen, hoe meer je dit doet des te beter wordt je onderscheidingsvermogen voor kwaliteit.
Ook smaak evolueert.
Het kijken naar kunst, het beleven hiervan doe je door het veel te doen.
Een verslaving? Ja, dat wel, alleen verrijkt het je leven en doet geen afbreuk aan je gezondheid.

Footprints

Inderdaad Saya, je hebt het goed gezien die voetafdrukken op het schilderij.
Waarom ik dat gedaan heb?
Nou, eh, die zijn spontaan ontstaan. Gewoon tijdens het schilderen, als er zo’n plas water op het papier ligt en ik er op mijn blote voeten overheen loop.
Soms gebruik ik dan ook mijn tenen om het pigment te verspreiden. Ook komt er de föhn wel eens aan te pas. Vooral wanneer ik stevig wil doorwerken en die plassen met verf niet snel genoeg willen drogen. Eigenlijk gebruik ik een verfafbrander, die wordt lekker heet. Wel uitkijken geblazen, anders verbrandt het papier.
Gelukkig is het aquarelverf, die kun je gemakkelijk weer van je voeten afwassen.
Natuurlijk heb ik er een betekenis mee, die kun je waarschijnlijk wel zelf raden.
Net zoals kinderen graag met vingerverf werken, heerlijk toch?
Eigenlijk zou ik soms helemaal in het schilderij willen kruipen, maar ja, dat is een beetje moeilijk.
Dan maar zo, als een soort ritueel, een verfdans of zo.