Wednesday, August 30, 2006

Fatal steps


Een ouderwetse trap. Beschilderd met een diep rood, afgekeken bij Tricia Guild, een Engelse interieur ontwerpster.
Een rood wat afgeleid is van ossenbloed, waarmee men voorheen vaak tafels van een kleur voorzag.
Zomer vorig jaar heb ik het hele trappenhuis nog van een nieuwe verflaag voorzien, blinkend en wel.
Ik hou wel van dat oude rustieke, waarbij je voelt welk materiaal eronder zit. De structuur en hier en daar een las in de houten vloer.
Zondag 27 augustus 2006 waren de Goden mij niet goed gezind.
Toen ik rond een uur of tien ‘smorgens de trap afliep gebeurde het.
Vallend ging ik onderuit, schreeuwde het uit, miste de trapleuning en viel met de rechterflank vol op de treden.
Als een bliksemflits ging het door me heen, nu breek ik alles.
De ogen betraand van de schrik, hielp Martine me op bed, waar ik naar adem snakkend bij kwam.
Levend dat wel, heel, dat moesten we nog zien.
Toch maar even naar de eerste hulp in het ziekenhuis.
Conclusie, zo te zien geen ribben gebroken maar wel zwaar gekneusd. Alleen die schouder zat niet lekker, dus toch maar even een foto maken.
Nu zit ik hier onder de dope, zonder die pijnstillers is het niet uit te houden.
Niet lachen, niet hoesten, gewoon rustig houden.
Helaas kon ik het niet nalaten dit te schrijven.
Ook als waarschuwing, dat kleine hoekje, die ene uitglijder.
Niet altijd is je beschermengel op tijd.
Of is dit een teken?