Back to civilization?

Papua was hot! Nooit gedacht dat het zo zou matchen bij mensen die nog leven in een tijdperk verstoken van elektriciteit en alle gevolgen van dien. De Dani, Jani en Lani wonen hoog in de Baliemvallei, een gebied wat je alleen maar per vliegtuig kan bereiken. Het is een landschap met heuvels en rivieren omgeven door heuse bergen. De dorpen met hutten liggen tussen de keurig onderhouden velden met groentes en veel bataten. Deze zoete aardappel is de dagelijkse kost, aangevuld met wortelen, koolsoorten en andere ons bekende gewassen. Op de markt worden ook vissen verkocht en op bijzondere dagen slacht men een varken. De mannen lopen haast naakt rond, op een peniskoker en wat hoofdversiering na. De vrouwen kleden zich met een soort touwen rokjes, hun bovenlichaam gehuld in aftandse t-shirts. Veel kinderen die lachen en "bye bye"roepen, terwijl uit hun neuzen de snotbellen als treintjes op en neer gaan. Een hartelijk volkje, dat graag lang handen schudt en daarbij grijnzend de tevredenheidskreet "wa wa wa" laat horen. Op de foto voor een paar sigaretten of wat rupiah's en dan ook geduldig poserend. De ons bekende voornamen zijn het resultaat van de kerstening door zendelingen en missionarissen. Naast halleluja zijn er nog tal van animistische rituelen, de Papua is in tegenstelling tot zijn geloof nauw verbonden met de natuurgeesten. Je kunt je haast niet indenken dat deze mensen nog zo'n paar decenia terug elkaar soms overvielen om wat voor reden dan ook, de ander te consumeren. De brede glimlach, de doorgroefde gelaten van de mannen komt sympatiek en innemend over. Blootvoets, lenig lopend, de trotse houding vertelt van een heldhaftig verleden, krijgers met lange speren, getooid met pluimen versierd als vogels.
Was het een droom, dan moeten we die koesteren.
Is het werkelijkheid, dan moeten we die bewaren.
Desnoods een hek eromheen, afgesloten van die andere wereld die de onze heet.