Kunstlicht

Licht op kunst, kunstlicht. Dat is mijn motto voor het komende jaar. Misschien ook een beetje lichter in gewicht, ook dat zal een hele kunst worden, maar een beetje ijdelheid kan geen kwaad.
Twee weken lesonderbreking en tussen de sociale verplichtingen in hard labeur in het atelier. Niet dat ik dat erg vond, integendeel, het is alsof je even uit die donkere dagen kunt ontsnappen naar een lichter oord. Want willen we dat niet allemaal, het licht zien, verlicht worden of gewoon in het licht zijn.
Op de achtergrond muziek. Damien Rice, de cd ‘O’, een half jaar geleden gekregen van een muzikale vriend, nu pas werkelijk ontdekt.
Lekker op blote voeten door de verf dabben, kijken en nog eens kijken.
Een geduldig proces, het dwingt je tot contemplatie. Soms ook afmattend, maar wel voldaan als er weer wat gebeurd is.
Alsof je door een nauwe opening naar een nieuwe ruimte kruipt, aftastend in onzekerheid. Dan afwegend hoe ver te gaan.
Je krijgt ook veel cadeau. Die prachtige vlekken, de verf die zich samenvoegt op sommige plaatsen, de toets van de brede kwast, het grote gebaar.
Dan laten drogen, in spanning afwachten.
Aquarelleren is als het leven, soms bedachtzaam en berekenend, op andere momenten impulsief en hevig. De harmonie van het zijn. ZEN.