Maakt architectuur gelukkig?

Alain de Botton schrijft er over in zijn boek “De architectuur van het geluk”.
Hij heeft het over smaak, over mooi en lelijk dus. Iets wat we niet kunnen nalaten te zeggen, te beoordelen. Natuurlijk is dat alles tijdsgebonden. Zo ook dit gebouw, toeval of niet, als je mijn vorige artikel bekijkt over Lerois.
Waar doet het je aan denken, aan iets Maya-achtigs toch?
Natuurlijk is het niet zo oud. Beginjaren veertig, vorige eeuw in Italië.
Een opdracht van Mussolini, ja ook hij had inspiraties. Een beetje megalomaan, maar hadden ze dat allemaal niet een beetje die Romeinen?
Maar goed, dat is slechts de buitenkant. We hebben er in geslapen, dit hotel in de keten van Agriturismus. En lekker ook, ruime kamers, koel door de dikke muren met stenen vloeren. Hier heb je geen verschrikkelijk airco’s nodig. Dit is gewoon slim gebouwd, stevig met vulkanisch gesteente uit de natuur. Staat als een huis!
Hier is helemaal niks mis mee.
Ik moet er niet meer aan denken te slapen in een of ander prefab hotel à la Formule 1. Kunststof wanden, vliegtuigwc annex douche en met een zoemende koeler die zo’n duizend watt per uur vreet. Waar je na een nacht opstaat met korsten in je neus.
Natuurlijk kan architectuur je gelukkig of ongelukkig maken.